Spotkaniem w dniu 7 października br. w Kiełczewie zakończyliśmy realizację projektu finansowanego z budżetu Województwa Mazowieckiego pn. „Szkolenia dla początkujących i już praktykujących pszczelarzy” .
Ostatnie projektowe szkolenie poprowadził ekspert pszczelarstwa – Piotr Szyszko, inicjator powstania Edukacyjnego Centrum Ekologii w Ełku, autor artykułów do fachowych czasopism pszczelarskich, supervisor na farmie pszczelej przez 6 lat w Kanadzie, uhonorowany statuetką „Laur Ekoprzyjaźni 2017” za zasługi na rzecz ekologii i pszczelarstwa.
Uczestnicy spotkania z zainteresowaniem przysłuchiwali się wykładów na temat praktyk stosowanych przez pszczelarzy w Kanadzie . Pszczelarstwo kanadyjskie to światowa potęga. Kanada zajmuje 5 miejsce na świecie po Chinach, Stanach Zjednoczonych, Meksyku i Argentynie. Panujący w centrum Kanady suchy klimat kontynentalny na obszarze wielkich równin sprzyja hodowli pszczół . Ciepłe i długie lato oraz wiele pożytków pozwala pszczelarzom na uzyskanie dużej wydajności z pszczelej produkcji.
Natomiast podczas bardzo mroźnych zim „czteroulowe palety” zabezpiecza się specjalnymi pokrowcami, które pomagają pszczołom przetrwać największe mrozy. Duże pasieki towarowe, przechowują zimą swoje pszczoły w specjalnych budynkach. Najbardziej typowym ulem w Kanadzie jest Langstroth, który kanadyjscy pszczelarze ustawiają na europaletach po cztery ule. Pozwala to na szybkie transportowanie pasieki z miejsca na miejsce. Kanadyjski miód uchodzi za jeden z najlepszych na świecie. Nad jego jakością, a także nad jakością innych produktów pszczelich czuwa Kanadyjska Agencja Kontroli Żywności. Zarówno kanadyjskie jak i polskie pszczelarstwo ma tego samego wroga. Jest nim choroba zwana warrozą.
Walka prowadzona jest ze zmiennym szczęściem. Pomimo profesjonalnego podejścia do zabiegów kontrolujących, zdarzają się upadki pasiek dochodzące do 50%. Częstym szkodnikiem kanadyjskich pasiek to szopy i skunksy. Podczas szkolenia prowadzący poruszył także ciekawy temat dostarczania przez pszczelarzy uli do zapylania plantacji rzepaku, borówek i innych plantacji sadowniczych. Rocznie ponad 300 tys. uli, pszczelarze odpłatnie „wypożyczają” rolnikom do zapylania owadopylnych roślin. W Kanadzie jest to stała praktyka, która pozwala rolnikom na efektywne zapylanie roślin uprawnych. Dodatkowo w kwiatowych uprawach rozstawia się domki dla pszczół „murarek”, które zajmują się tylko zapylaniem.
Ponadto Piotr Szyszko zaprezentował wartą stosowania praktykę zasiedlania uli tzw. pakietami zamiast odkładami, co korzystnie wpływa na rozwój pszczelej rodziny. Na zakończenia spotkania uczestnicy stwierdzili, że pszczelarstwo kanadyjskie jest niezwykle ciekawe i na pewno zawiera elementy, które warto wdrożyć w rodzimych pasiekach.
Każdy z pszczelarzy biorących udział w naszym projekcie szkoleniowym otrzymał certyfikat Centrum Pszczelarskiego Pasieki Michałów, podziękowanie oraz praktyczny „Poradnik pszczelarza” stanowiący kompendium wiedzy z hodowli pszczół. Wszystkim uczestnikom dziękujemy za aktywny udział w szkoleniach, zaś prelegentom za przekazaną wiedzę i doświadczenie .
Zapraszamy pszczelarzy początkujących jaki i zaawansowanych do korzystania z fachowych prezentacji zamieszczonych na stronie LGD „ZIELONE SIOŁO”.
Materiały szkoleniowe:
Pszczelarstwo w Kanadzie cz. I
Pszczelarstwo w Kanadzie cz. II
Pszczelarstwo w Kanadzie cz. III
